Ook Company of Heroes behoort (nog steeds) aan het historisch arsenaal aan games binnen FRUIT, nu na ruim 10 jaar het tweede deel uit is en daarmee ook gelijk de E-Sports sector bestormde tellen we die niet eens meer mee. Bij Classics hoort geen E-Sports en Company of Heroes en Company of Heroes 2 zijn twee totaal verschillende games qua game play.

Company of Heroes werd vooral door TheKillerBee, Th3BlackShadow, Viddian en The Nazbuu gespeeld. Maar niet veel later kregen ook Jokeman, FREAK! en Soldier de smaak te pakken dit heeft zeker leuke LAN party’s opgeleverd….pijnlijk…maar wel leuk.

In het kort:

Company of Heroes was destijds zeker een revolutie op het gebied van RTS games, één van de eerste games die we speelden waar we te kampen hadden met een popcap…wat een ramp! En als je dat al erg genoeg vond dan zat je ook nog eens met een nieuw grondstof systeem. Dit gaat namelijk door middel van punten overnemen en elk punt stelt een bepaald grondstof voor zoals Fuel, Ammo en Manpower die laatste bepaalde dan ook nog eens je max popcap. Je ziet het al voor je denk ik dit was geen spelletje waarbij je achteroverzittend kon gaan zitten klikken en bier zuipen. Nee dit was rechtop in je stoel linkerhand op je macro’s en muis in de aanslag want als je geen razendgoede start maakt dan ben je de klos. Hierbij kwam gelijk ook de twee verschillende speelstijlen van TheKillerBee samen met Th3BlackShadow tegenover die van Viddian samen met The Nazbuu. De gebroeders KillerBee en BlackShadow waren namelijk van de ‘Rushgames’ zo snel mogelijk je sterkste tanks uit de grond stampen en in een rechte lijn naar de vijandelijke basis, stats bekijken replay opslaan en door naar je volgende pot. Viddian en Nazbuu waren wat relaxter in speelstijl, eerst inderdaad de belangrijkste punten overnemen en gelijk daarna een ‘bottleneck’ opzoeken en dichtmetselen die handel. Terwijl de AI met man en macht dat ene bruggetje over probeert te komen bouwden we dan rustig onze helft van de map vol en als alles naar wens was gingen we via de achterdeur bij de vijand naar binnen.

Een geweldige game dus met veel variatie en als je eenmaal aan de verandering gewend bent dan wil je eigenlijk niets liever meer dan op deze manier spelen en geef nou toe in WWII werden er ook niet 30 tanks instant uit de grond gestampt.

Herinneringen:

De keren dat we met 4 man of meer speelden waren ruimschoots aanwezig maar de talloze potjes die Viddian en ik speelden samen op mijn zolderkamer waren nog het meest legendarisch. Hele maps werden binnen no-time omgetoverd tot complexe forten bezaaid met tanktraps en zandzakken, bunkers en loopgraven en noem maar op of het was er. Uiteraard zorgden we wel dat we een map speelde waar ook daadwerkelijk een Bottleneck in mogelijk was want was dit niet het geval dan kregen we het moeilijk en niets is vervelender dan te zien dat heel je netwerk aan loopgraven en zandzakken kapot geschoten zien worden omdat er ineens een tank ergens opduikt. Ik nam meestal een ondersteunende rol aan om Viddian’s pad vrij te bombarderen met maar liefst 8 Houwitser kanonnen, zeker als je ze concentreerde op één punt was het dolle pret de Duitsers vlogen je dan letterlijk om de oren. Viddian bouwde intussen een Sherman tank leger en deze kon je per tank aanpassen zo zat er bij één een vlammenwerper op dat wonderen deed tegen infanterie en de ander had een bulldozer-schuif om tanktraps weg te halen maar mijn favoriet was dan nog de mijnenveger….een rails met losse stalen kettingen er aan die als een soort grasmaaier heel hard ronddraaide….je snapt wel dat wij daarmee geen mijnen veegden….maar wel Duitse infanterie.

Company of Heroes nu:

Ondanks dat deel 2 veel meer opties biedt door een profiel te beheren waarbij je ook dingen kan vrijspelen blijft het origineel favoriet bij de old-school fans. Simpelweg omdat het geen agressieve game play bevat en je op je dooie akkertje dingen kan bouwen. Het wordt nog regelmatig aangezet en van tijd tot tijd is er zelfs nog een mini-LAN in te vinden bij FRUIT, we merken wel dat deel 2 begint te leren van de fouten die het gemaakt heeft en de fans die ze teleurstellen ze worden wat milder, de AI wat minder agressief en in sommige maps kunnen nu ook Bottlenecks gecreëerd worden. We zullen het zien want de Russen zijn een nieuwe factie die je hier kan spelen en met de nieuwe uitbreiding The Western Front Armies zijn ook de Amerikanen weer terug in de game.

Voor deze FRUIT Classics over Starcraft 2 nemen we eigenlijk even de hele reeks erbij want Starcraft 2 gaat verder waar deel 1 is gebleven en als je niet bekend bent met de reeks is het even zoeken waar je precies in het verhaal springt als je alleen bekend met deel 2 bent. Starcraft wordt al door de founders van FRUIT (Nazbuu, Viddian, Th3BlackShadow en TheKillerBee) gespeeld sinds de release in 1998 en is mede zo enorm bekend geworden door voor die tijd de geweldige graphics en cutscenes maar vooral door het ijzersterke verhaal dat iedere RTS liefhebber in zijn hart heeft gesloten vanaf die tijd. Want een ijzersterke verhaallijn is moeilijk te maken binnen een game hoeveel mensen weten er eigenlijk precies waar Borderlands nou echt om draait? En als je er teveel op door borduurt raakt het verhaal in de knoop en volgen zelfs de allertrouwste fans het soms even niet meer zoals de Resident Evil series. En dan komt Blizzard met een RTS game waarbij een redelijke storyline al voldoende moet zijn maar zet het neer als een huis en deel 2 zet er nog een paar verdiepingen bovenop met de huidige technologie…ik zeg petje af!

In het kort:

Het is al een schande dat ik het überhaupt nog moet vertellen maar vooruit…het verhaal is immens lang en ga ik ook niet helemaal uitleggen maar hier komt het op neer (snoeiharde spoileralert):
Er zijn 3 rassen namelijk Terran (mensen), Protoss (high-tech aliëns) en de Zerg (alles verzwelgend buitenaards insect-achtig ras). Je snapt nu al gelijk waar het verhaal vooral om draait…maar zo oppervlakkig is het eigenlijk nog niet eens, het gaat in eerste instantie om een keiharde burgeroorlog onder de Terrans, dat op gegeven moment verstoord wordt door de Zerg dat eigenlijk op de vlucht is voor de Protoss. De rebelse Terran groep Sons of Korhal gebruikt de Zerg tegen de Confederacy door ze naar een aantal belangrijke installaties te lokken waardoor de Confederacy uiteindelijk ten val komt. In dit proces offert de leider van de rebellen Arcturus Mengsk zijn belangrijkste pion Sarah Kerrigan op aan de Zerg die tegen zijn plannen was. Ook zijn beste soldaat Jim Raynor die ‘iets’ had met Kerrigan stapt met een handje vol soldaten uit het rebelse leger. Mengsk kroont zichzelf tot keizer en daarmee is  de Terran Dominion geboren. Ondertussen heeft de Zerg de thuisplaneet van de Protoss weten op te speuren en de Protoss keren als de gesmeerde huiswaarts om dit koste wat het kost te behouden van dit alles infecterende ras. Op deze planeet Aiur komen ze oog in oog te staan met een gemuteerde Kerrigan die in opdracht van de Zerg Overmind een groot gedeelte van de Zerg aanstuurd. Uiteindelijk wordt de Overmind vernietigd en blijft er een verwarde maar vooral pisnijdige Kerrigan over die de Zerg bij elkaar schraapt en koers zet naar de Terran Dominion om verhaal te halen bij Mengsk. Raynor denkt nog zijn geliefde Sarah te kunnen redden en zet alles in om dit in werkelijkheid te brengen. Even bleek dit gelukt te zijn maar haar wraaklust op Mengsk was nog sterker dan haar vernieuwde menselijkheid en ze zoekt de Zerg weer op…

En de game-play dan? tja die is gewoon prima beetje klikken hier en daar en dan heb je dat ook weer gehad maar wat een verhaal heh?

Herinneringen:

Onze herinneringen liggen vooral bij deel 1, dit omdat de maps toen nog vele malen groter waren dan de huidige RTS games. Bouwen was toen nog leuk en als er geen plek meer was of de grondstoffen waren op dan ging je er maar eens een eind aan breien. Ook zat er bij deel 1 een Map Editor die een stuk eenvoudiger werkte dan menig huidige map editors, dus verveelde de standaard maps je? dan knutselde je even een nieuwe map in elkaar en lekker veel grondstoffen uiteraard. Online gamen zat er nog niet echt in toen dus we moesten het meer van LAN avondjes hebben waar we het tegen elkaar opnamen, dit waren pijnlijke nachten vooral voor Viddian en Nazbuu want als de gebroeders aan kwamen vallen dan zorgden ze wel dat ze met de beste shit naar je toe kwamen…je werd geowned in stijl zeggen we dan maar. Maar dat was allemaal prima de sfeer was goed en de frikandellen lekker dus het kon al niet meer stuk, we pakten ze de volgende keer wel zeiden we dan…helaas is het gebleven bij een stille wens want echt verslaan met Starcraft hebben we ze nooit…maar ik kan me nog heel goed een potje C&C herinneren…iets met Venom Choppers en Lasers…

Starcraft 2 nu:

Deel 2, gekocht uit pure nostalgie en diepste respect voor het genre, ook de ‘DLC’ Heart of the Swarm en straks ook de nieuwste ‘DLC’ Legacy of the Void…en waarom ‘DLC’? omdat het eigenlijk volledige games zijn als het op de campaign aankomt en de prijs is er ook naar helaas…

Dat is voor ons in ieder geval Starcraft nu, helaas is voor ons de multiplayer niet meer wat het was niet alleen vanwege de kleinere maps maar ook omdat het vooral online een competitieve tint heeft gekregen en het zelfs tot E-Sports game heeft gemaakt. Nee Starcraft blijft in ons hart zitten vanwege dit mooie verhaal dat we blijven volgen al maken ze nog 10 nieuwe delen met weet-ik-veel hoeveel spin-offs dit is gewoon een must voor iedere RTS liefhebber en eerlijk gezegd ken ik weinig RTS liefhebbers die deze game niet kennen dan wel niet in het bezit hebben om alleen de storyline al.